sobota, 13 lutego 2016

NOWENNA POMPEJAŃSKA


HISTORIA
Łaskami słynący wizerunek Matki Bożej Różańcowej został sprowadzony 13 listopada 1875 przez Bartłomieja Longo, by szerzyć kult Maryi. Mieściła się tam podupadła parafia, na miejsce której został wybudowany kościół pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej, wzniesiony później do godności bazyliki papieskiej (Leon XIII).
źródło grafikk: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nowenna_pompeja%C5%84ska

O BARTŁOMIEJU LONGO
Sam Bartłomiej Longo był niegdyś satanistą, nieprzyjacielem Kościoła i zatwardziałym grzesznikiem. Nawrócił się pod wpływem swojego przyjaciela. Zmienił swoje życie poświęcając je Bogu. Pomagał chorym, angażował się w życie religijne, zorganizował zbiórkę funduszy na rzecz świątyni, na prośbę Maryi oraz wiernych ułożył część błagalną i dziękczynną nowenny. Został nawet tercjarzem zakonu dominikanów. Zmarł w opinii świętości w 1926. Obecnie błogosławiony Kościoła katolickiego.

ODMAWIANIE
Nowenna Pompejańska trwa 54 dni i dzieli się na dwie części (błagalną oraz dziękczynną), każda po 27 dni. Każdego dnia odmawiamy radosną, bolesną i chwalebną część Różańca Świętego (można też światła). Przed modlitwą wzbudzamy w sobie intencję, ale tylko jedną.



Przed modlitwą mówimy:


Ten Różaniec odmawiam na Twoją cześć, Królowo Różańca Świętego.


W okresie odmawiania części błagalnej po różańcu mówimy:


Pomnij o miłosierna Panno Różańcowa z Pompejów, jako nigdy jeszcze nie słyszano, aby ktokolwiek z czcicieli Twoich, z Różańcem Twoim, pomocy Twojej wzywający, miał być przez Ciebie opuszczony. Ach, nie gardź prośbą moją, o Matko Słowa Przedwiecznego, ale przez święty Twój różaniec i przez upodobanie, jakie okazujesz dla Twojej świątyni w Pompejach wysłuchaj mnie dobrotliwie. Amen.


W okresie odmawiania części dziękczynnej po różańcu mówimy:


Cóż Ci dać mogę, o Królowo pełna miłości? Moje całe życie poświęcam Tobie. Ile mi sił starczy, będę rozszerzać cześć Twoją, o Dziewico Różańca Świętego z Pompejów, bo gdy Twojej pomocy wezwałem, nawiedziła mnie łaska Boża. Wszędzie będę opowiadać o miłosierdziu, które mi wyświadczyłaś. O ile zdołam będę rozszerzać nabożeństwo do Różańca Świętego, wszystkim głosić będę, jak dobrotliwie obeszłaś się ze mną, aby i niegodni, tak jak i ja, grzesznicy, z zaufaniem do Ciebie się udawali. O, gdyby cały świat wiedział jak jesteś dobra, jaką masz litość nad cierpiącymi, wszystkie stworzenia uciekałyby się do Ciebie. Amen.


Niezależnie części nowenny, po różańcu trzykrotnie mówimy:


Królowo Różańca Świętego, módl się za nami!

SKUTKI NOWENNY
Bóg przez Matkę Bożą w tej nowennie wysłuchuje pokorne błagania ludzi. W internecie można wyczytać mnóstwo świadectw oraz cudów za jej wstawiennictwem. Ja sam dwukrotnie odmawiałem nowennę i wiem, że jest skuteczna. Aby modlitwy zostały wysłuchane należy szerzyć kult Maryi i nowenny do niej. Taki jest warunek. Szatan może utrudniać naszą modlitwę, więc proście o wytrwałość.

niedziela, 31 stycznia 2016

Katolickie Bajki #2

KATOLICKIE BAJKI #2

Spór o Mandatum.


Drodzy Panie i Panowie,
Zaraz bajkę wam opowiem,
O tym jak Mandatum święte,
Przez Franciszka było zdjęte.

Jezus władca archaniołów,
W towarzystwie apostołów,
Obmył im ich stopy brudne,
To nie było zresztą trudne.

Bo tak miłość swoją boską,
Wyraził z ogromną troską.
Poddał się uniżeniu,
By pokazać światło wielu.

Umył nogi apostołom-
Mężom, a nie jakimś wdowom.
Stąd zwyczaje rozmaite,
Że MĘŻCZYZNOM nogi są myte.

Ale papież nasz Franciszek,
Chyba protestantów braciszek,
Inaczej to zrozumiał,
Zapewne najlepiej jak umiał.

Może w całym Watykanie,
Wzrosło na mężczyzn zapotrzebowanie,
Ale że się nie zjawili,
Kobiety za nich wstawili.

Czy nasz papież błądzi?
Pan Bóg to osądzi.
Żyjmy zgodnie z Ewangelią
I nauką kościelną.

sobota, 30 stycznia 2016

KATOLICKIE BAJKI #1

Komunia na rękę.


Drodzy Panie i Panowie,
Zaraz bajkę wam opowiem,
O tym jak Komunię Świętą
Na skalaną rękę wzięto.

Czyż się dusza nie raduje,
Gdy do buzi swej przyjmuje
Kawał chleba prawdziwego,
Rzecz jasna konsekrowanego.

Nie ma również tajemnicy, 
Że ten co jest po prawicy
Cieszy się tym jeszcze bardziej,
Bo do prawdy wtedy zajdzie.

Ale jest też sposób inny.
Czynić go dusze nie powinny.
Na dłoń swoją człowiek bierze,
Jak to brudne, dzikie zwierze.

Kapłan dotknąć tylko może,
Żaden świecki nie daj Boże.
Bo to ciało Pańskie jest, 
A nie jakiś zbędny gest.

No więc Chłopcy i Dziewczęta,
Jakaż z tego płynie puenta?
Tylko JĘZYK rozgrzeszony
Może przyjąć skarb święcony.

wtorek, 19 stycznia 2016

RACJONAŁ



Racjonał (inaczej superhumerale- ponad ramię) to szata liturgiczna noszona przez ważnych hierarchów Kościoła, którzy mają do niej przywilej (nadawany przez Stolicę Apostolską). Superhumerale zdobi ramiona, klatkę piersiową oraz plecy. Zakłada się go na ornat. Upiększony jest złotymi nićmi, kamieniami, haftami.

Historia racjonału sięga X wieku. Prawa do jego użytku miało wielu biskupów m.in. Niemiec. Obecnie takie przyzwolenia mają biskupi Krakowa, Paderbornu, Eichstätt i Nancy.



Abp. Stanisław Dziwisz w racjonale św. Jadwigi. Według podań uszyła go sama królowa Jadwiga.








 Abp. Hans Josef- Becker w Paderbornie.



piątek, 1 stycznia 2016

Veni Creator Spiritus



I.Veni, Creator Spiritus,
Mentes tuorum visita,
Imple superna gratia,
Que tu creasti pectora.

II. Qui diceris Paraclitus,
Altissimi donum Dei,
Fons vivus, ignis, caritas,
Et spiritalis unctio.


III. Tu septiformis munere,
Dignus paternae dexterae,
Tu rite promissum Patris,
Sermone ditans guttura.

IV. Accende lumen sensibus:
Infunde amorem cordibus:
Infirma nostri coporis
Virtute firmans perpeti.

V. Hostem repellans longinus,
Pacemque dones protinus:
Ductore sic te previo
Vitemus omne noxium.

VI. Per te sciamus da Patrem,
Noscamus atque Filium,
Teque utriusque Spiritum
Credamus omni tempore.

VII. Deo Patri sit gloria,
Et Filio, qui a mortuis
surrexit, ac Paraclito,
In saeculorum saecula.
Amen

Te Deum

1. Te Deum laudamus:
te Dominum confitemur.
Te aeternum Patrem
omnis terra veneratur.

2. Tibi omnes Angeli;
tibi caeli et universae Potestates;
Tibi Cherubim et Seraphim
incessabili voce proclamant:

3. Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dominus
Deus Sabaoth.
Pleni sunt caeli et terra
maiestatis gloriae tuae.

4. Te gloriosus Apostolorum chorus,
Te Prophetarum laudabilis numerus,
Te Martyrum candidatus laudat exercitus.

5. Te per orbem terrarum
sancta confitetur Ecclesia,
Patrem immensae maiestatis:
Venerandum tuum verum
et unicum Filium;

6. Sanctum quoque
Paraclitum Spiritum.
Tu Rex gloriae, Christe.
Tu Patris sempiternus es Filius.

7. Tu ad liberandum suscepturus
hominem,
non horruisti Virginis uterum.
Tu, devicto mortis aculeo, aperuisti
credentibus regna caelorum.

8. Tu ad dexteram Dei sedes,
in gloria Patris.
Iudex crederis esse venturus.

9. Te ergo quaesumus, tuis famulis subveni:
quos pretioso sanguine redemisti.
Æterna fac cum sanctis tuis in gloria numerari.

10. Salvum fac populum tuum,
Domine, et benedic hereditati tuæ.
Et rege eos, et extolle illos usque in æternum.

11. Per singulos dies benedicimus te;
Et laudamus Nomen tuum in sæculum,
et in sæculum sæculi.

12. Dignare, Domine, die isto sine peccato nos custodire.
Miserere nostri domine, miserere nostri.

13. Fiat misericordia tua,
Domine, super nos,
quemadmodum speravimus in te.
In te, Domine, speravi:
non confundar in æternum.

niedziela, 27 grudnia 2015

Czym jest msza trydencka?


       
Msza trydencka (nadzwyczajna forma rytu rzymskiego) to Msza Święta, której ryt (obrządek) kształtował się od czasów apostolskich do Soboru Watykańskiego II. Porządek Najświętszej Ofiary został zatwierdzony przez ojca świętego Piusa V (1570 r.)  bullą Quo Primum w wyniku Soboru Trydenckiego. Bulla nigdy nie może być zniesiona, więc nikt nie ma prawa zabronić kapłanowi odprawiania Mszy Wszechczasów.  W kolejnych latach biskupi Rzymu zmieniali kalendarz, dodawali święta oraz modlitwy. W roku 1962 papież Jan XXIII wprowadził ostatnie poprawki w Mszale Rzymskim (jeszcze „trydenckim”). Po soborze, za pontyfikatu Pawła VI postał nowy mszał- Novus Ordo Missae. Reformie uległy również ryty udzielania sakramentów oraz brewiarz. Nadzwyczajna forma rytu rzymskiego nie została jednak zniesiona czy zakazana, więc każdy prezbiter może ją odprawić, a wierny do niej przystępować.

       W mszy trydenckiej większy nacisk kładzie się na samą ofiarę, czyli na istotę liturgii. W Novus Ordo bardziej na słowo kierowane do ludu. Modlitwy konsekracyjne zostały zmienione mimo nauczania ojców kościoła, którzy zabraniali ich edycji. Łacina znikła z ksiąg liturgicznych. Pojawiły się za to języki narodowe, z których można było korzystać tylko w wyjątkowych sytuacjach. 

       Należy pamiętać, że zarówno zwyczajny jak  nadzwyczajny obrządek są bezkrwawą Najświętszą Ofiarą, która jest godziwa i ważna. Stanowi wielki skarb Kościoła.

       Podsumowując. Msza trydencka to Msza Święta odprawiana powszechnie przed reformą liturgiczną Soboru Watykańskiego II.